Ημερομηνία δημοσίευσης: 12/02/2012
Η Πελοπόννησος ξαναμετράει τις πληγές της... Τέσσερα χρόνια μετά από τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007 που αφάνισαν τα δύο τρίτα των δασών της , ένα άλλο καιρικό φαινόμενο...“ακραίο” όσο ο καύσων και οι άνεμοι, ήρθε να συμπληρώσει τα πάθη της. Η πρωτεύουσα της Ηλείας, ο Πύργος υπέστη το πιο βαρύ πλήγμα, “χάνοντας” -προσωρινά διαβεβαιώνουν οι αρμόδιοι- το μοναδικό
νοσοκομείο της πόλης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία και την ασφάλεια των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. Το σχετικά νεοανεγερθέν νοσοκομείο με τα σύγχρονα μηχανήματα που στέγαζε στα δύο υπόγειά του, βούλιαξε κυριολεκτικά στα νερά μιας καταρρακτώδους βροχής, ολίγον ασυνήθιστης είναι αλήθεια ως προς την ένταση και τη διάρκεια, πράγμα όμως που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογήσει το μέγεθος του θλιβερού αποτελέσματος.
Τώρα, οι αρμόδιοι που έδωσαν το “πράσινο φως” για την αγορά του οικοπέδου και την οικοδόμησή του, αποποιούνται ως συνήθως τις ευθύνες, συμφωνούν ωστόσο ότι το κτήριο οικοδομήθηκε πάνω σε βάλτο, γεγονός που -κατά τα λεγόμενά τους πάντα- δεν αποτελεί "αμάρτημα" αφού οι τεχνικές των ημερών είναι σε θέση να εξασφαλίσουν “πλωτές πόλεις” με απόλυτη στεγανότητα! Εδώ είναι Ελλάδα όμως και το παραμύθι έχει όρια. Το κρίσιμο ερώτημα λοιπόν είναι γιατί θεμελιώθηκε σε βαλτώδες έδαφος, αφού είχε ήδη βρεθεί και προταθεί καταλληλότερη θέση. Ας μην γελιόμαστε: Οι πάντες αντιλαμβάνονται πώς γίνονται, πώς διαπλέκονται οι δουλειές και τα συμφέροντα, πώς εξανεμίζονται οι ευθύνες. Δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε: ποιες ευθύνες και σε ποιούς καταλογίστηκαν για το ολοκαύτωμα των πυρκαγιών που στοίχισε τις ζωές 75 ανθρώπων στον νομό Ηλείας, ποιος τιμωρήθηκε για 'κείνο το έγκλημα; Είναι ο ίδιος εισαγγελέας πλημμελειοδικών, ο κ. Παναγιώτης Μεϊδάνης που τότε και τώρα διέταξε διενέργεια επείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης, προκειμένου να διερευνηθούν τα αίτια που προκάλεσαν τις φωτιές το 2007 και την εκκένωση του νοσοκομείου το 2012. Ως είθισται εμπειρογνώμονας θα διερευνήσει αν οι ζημιές που προκλήθηκαν οφείλονται στη βροχόπτωση, σε κακοτεχνίες ή στο αποχετευτικό δίκτυο της πόλης. Μετά από κάποια χρόνια το θέμα θα έχει ξεχαστεί, όπως ξεχάστηκαν οι φωτιές, όπως ξεχάστηκαν τα 150 εκατομμύρια- του γνωστού ως “ταμείου Μολυβιάτη” που προσφέρθηκαν από χιλιάδες δωρητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό για την ανακούφιση των πληγέντων και την αποκατάσταση των υποδομών του νομού, όπως, όπως... «Αυτήν την ώρα η αναφορά στο παρελθόν έχει σημασία για έναν και μόνο λόγο: για να αναλογιστούμε πώς έφτασε η χώρα εδώ που είναι σήμερα και επομένως να μην επαναλάβουμε στο μέλλον τέτοια λάθη» δηλώνει ο δήμαρχος κ. Παρασκευόπουλος. Θα μπορούσε να είχε νόημα η δήλωση αυτή αν η εκφώνησή της δεν ανασυρόταν από το σκονισμένο συρτάρι της λήθης και κυρίως αν εννοούσε ότι το μέλλον "κατοικεί" στο παρόν. Αν δεν επιθυμεί λοιπόν ο κ. δήμαρχος, οι προκάτοχοι αλλά και οι μνηστήρες των θώκων της αυτοδιοίκησης, να ξανασυμβούν αντίστοιχα γεγονότα δεν έχουν παρά να συνδράμουν τώρα στην αποκάλυψη του ιμάντα που οδηγεί στον αθέατο βάλτο όπου μέσα του βουλιάζουν πάντοτε οι ευθύνες.
Σ.Μ.
νοσοκομείο της πόλης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία και την ασφάλεια των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. Το σχετικά νεοανεγερθέν νοσοκομείο με τα σύγχρονα μηχανήματα που στέγαζε στα δύο υπόγειά του, βούλιαξε κυριολεκτικά στα νερά μιας καταρρακτώδους βροχής, ολίγον ασυνήθιστης είναι αλήθεια ως προς την ένταση και τη διάρκεια, πράγμα όμως που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογήσει το μέγεθος του θλιβερού αποτελέσματος.
Τώρα, οι αρμόδιοι που έδωσαν το “πράσινο φως” για την αγορά του οικοπέδου και την οικοδόμησή του, αποποιούνται ως συνήθως τις ευθύνες, συμφωνούν ωστόσο ότι το κτήριο οικοδομήθηκε πάνω σε βάλτο, γεγονός που -κατά τα λεγόμενά τους πάντα- δεν αποτελεί "αμάρτημα" αφού οι τεχνικές των ημερών είναι σε θέση να εξασφαλίσουν “πλωτές πόλεις” με απόλυτη στεγανότητα! Εδώ είναι Ελλάδα όμως και το παραμύθι έχει όρια. Το κρίσιμο ερώτημα λοιπόν είναι γιατί θεμελιώθηκε σε βαλτώδες έδαφος, αφού είχε ήδη βρεθεί και προταθεί καταλληλότερη θέση. Ας μην γελιόμαστε: Οι πάντες αντιλαμβάνονται πώς γίνονται, πώς διαπλέκονται οι δουλειές και τα συμφέροντα, πώς εξανεμίζονται οι ευθύνες. Δεν έχουμε παρά να θυμηθούμε: ποιες ευθύνες και σε ποιούς καταλογίστηκαν για το ολοκαύτωμα των πυρκαγιών που στοίχισε τις ζωές 75 ανθρώπων στον νομό Ηλείας, ποιος τιμωρήθηκε για 'κείνο το έγκλημα; Είναι ο ίδιος εισαγγελέας πλημμελειοδικών, ο κ. Παναγιώτης Μεϊδάνης που τότε και τώρα διέταξε διενέργεια επείγουσας προκαταρκτικής εξέτασης, προκειμένου να διερευνηθούν τα αίτια που προκάλεσαν τις φωτιές το 2007 και την εκκένωση του νοσοκομείου το 2012. Ως είθισται εμπειρογνώμονας θα διερευνήσει αν οι ζημιές που προκλήθηκαν οφείλονται στη βροχόπτωση, σε κακοτεχνίες ή στο αποχετευτικό δίκτυο της πόλης. Μετά από κάποια χρόνια το θέμα θα έχει ξεχαστεί, όπως ξεχάστηκαν οι φωτιές, όπως ξεχάστηκαν τα 150 εκατομμύρια- του γνωστού ως “ταμείου Μολυβιάτη” που προσφέρθηκαν από χιλιάδες δωρητές από την Ελλάδα και το εξωτερικό για την ανακούφιση των πληγέντων και την αποκατάσταση των υποδομών του νομού, όπως, όπως... «Αυτήν την ώρα η αναφορά στο παρελθόν έχει σημασία για έναν και μόνο λόγο: για να αναλογιστούμε πώς έφτασε η χώρα εδώ που είναι σήμερα και επομένως να μην επαναλάβουμε στο μέλλον τέτοια λάθη» δηλώνει ο δήμαρχος κ. Παρασκευόπουλος. Θα μπορούσε να είχε νόημα η δήλωση αυτή αν η εκφώνησή της δεν ανασυρόταν από το σκονισμένο συρτάρι της λήθης και κυρίως αν εννοούσε ότι το μέλλον "κατοικεί" στο παρόν. Αν δεν επιθυμεί λοιπόν ο κ. δήμαρχος, οι προκάτοχοι αλλά και οι μνηστήρες των θώκων της αυτοδιοίκησης, να ξανασυμβούν αντίστοιχα γεγονότα δεν έχουν παρά να συνδράμουν τώρα στην αποκάλυψη του ιμάντα που οδηγεί στον αθέατο βάλτο όπου μέσα του βουλιάζουν πάντοτε οι ευθύνες.
Σ.Μ.
