Σεβόμαστε τους ανθρώπους που υπέγραψαν το
Για την Ελλάδα, τώρα! Πολύ φοβόμαστε, όμως, ότι είναι πίσω από τα πράγματα. Είναι προφανές ότι το «τώρα» δε φτάνει και ότι ο λαϊκισμός των δικών μας μεταδίδεται πια με ταχείς ρυθμούς και στο εξωτερικό. Γι’ αυτό και επιμένουμε στο
αμέσως! Πρέπει να βγούμε αμέσως στην αντεπίθεση, να μπλοκάρουμε το κύμα λαϊκισμού που σαρώνει την Ευρώπη, και μετά να σηκώσουμε τα μανίκια και να εφαρμόσουμε τα συμφωνηθέντα.
Αμέσως!
Όταν ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Ζόζεφ Ντολ, επικρίνει τις δηλώσεις της αντιπροέδρου της Κομισιόν, για την οποία δεν θα είναι δράμα η αποχώρηση της Ελλάδος, καταλαβαίνουμε το μέγεθος του έργου που έχουμε μπροστά μας. Δηλαδή ο πρωθυπουργός μας, μαζί με το Βενιζέλο και τη Μπακογιάννη, μαζί με όλους τους δημοσιογράφους που σέβονται τον εαυτό τους, μαζί με τους αρθογράφους μας στις κυριότερες καθημερινές εφημερίδες, τζάμπα προσπαθούν όλοι τους να πείσουν το λαό ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος; Οι οικονομολόγοι που μας εξηγούν στο MEGA και στο ΣΚΑΪ τις ολέθριες συνέπειες μιας επιστροφής στη δραχμή, δεν οφείλουν να περιμένουν στήριξη από τον επικεφαλής του Λαϊκού Κόμματος; Δεν βλέπει ο εν λόγω κύριος ότι ακόμα και ο Σαμαράς έχει κάνει κωλοτούμπες στο θέμα και ότι εγκατέλειψε όλες αυτές τις βλακείες περί αναδιαπραγμάτευσης, άλλης δοσολογίας στην εφαρμοζόμενη πολιτική και άλλα παρόμοια φαιδρά;
Περιμέναμε όμως παραπάνω και από άλλους. Από τους πρώην αριστερούς, για παράδειγμα, που έχουν, υποτίθεται, χαράξει εδώ και χρόνια μια διαφορετική πορεία. Πάρτε τον Πιερλουίτζι Μπερσάνι, επικεφαλής της ιταλικής κεντροαριστεράς, που δήλωσε ότι «ντρέπεται γι΄ αυτή την Ευρώπη» και ότι «δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς μια τέτοια καταστροφή». Τι Ευρώπη θέλουμε λοιπόν; Της ατιμωρησίας και της ανευθυνότητας; Της κουτοπονηριάς και των ελλειμμάτων; Δεν έβαλε η ΕΕ κάποιους κανόνες που υποστήριξαν τα κόμματα εξουσίας σε όλες τις συνόδους της; Το Δημοκρατικό Κόμμα στην Ιταλία επιδιώκει, ναι ή όχι, να είναι κόμμα εξουσίας; Να ξεκαθαριστεί επιτέλους το ζήτημα, να ξέρουμε κι εδώ αν μπορούμε να εμπιστευόμαστε και τη δική μας Δημοκρατική Αριστερά. Γιατί μπορεί κατά τόπους να έχει κάνει γενναία βήματα –στην ΕΣΗΕΑ, στην ΠΟΣΔΕΠ και στο Δήμο Αθηναίων, υποστηρίζοντας αυτόν τον άγιο άνθρωπο τον Καμίνη–, αλλά τι να τους κάνουμε αν ψηφίζουν εναντίον του Παπαδήμου στην πιο κρίσιμη ψηφοφορία του ελληνικού κοινοβουλίου;
Ακόμα και τους τεχνοκράτες δεν μπορεί πια να εμπιστευτεί κανείς. Μιλώντας την Τετάρτη ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι προειδοποίησε για την υποδαύλιση επικίνδυνων διχασμών μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και για τον εσφαλμένο διαχωρισμό σε «καλούς και «κακούς» εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Μα, κύριε Μόντι μας, εφημερίδες δε διαβάζετε; Δεν ξέρετε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί κακοί που όλο αυτόν τον καιρό δεν δουλεύαν, τρώγαν από τα έτοιμα και ξεζούμιζαν το κράτος; Γίνεται να δώσουμε συγχωροχάρτι στους άθλιους συνδικαλιστές του Δημοσίου; Και όταν λέτε ότι η «σκληρότητα με την οποία αντιμετωπίζεται η Ελλάδα είναι μάλλον υπερβολική», πώς αγνοείτε αυτό που υποστηρίζουμε όλοι οι εκσυγχρονιστές, ότι δηλαδή το μνημόνιο δεν απέτυχε φυσικά - απλώς δεν εφαρμόστηκε; Αν πάμε τώρα πίσω, πότε θα βρούμε καταλληλότερες συνθήκες για να εφαρμόσουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις;
Δεν περιμέναμε η θέση ότι για την κατάντια μας πάντα φταίνε οι ξένοι και όχι εμείς, θα έβρισκε τέτοια απήχηση στο εξωτερικό. Ο κ. Κον Μπεντίτ αναρωτιέται γιατί κόβουμε τις συντάξεις και όχι τις στρατιωτικές δαπάνες, υπονοώντας ότι οι Γερμανοί κερδίζουν από αυτή την κατάσταση. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά και οι άθλιοι New York Times αναπαράγουν την είδηση. «Πολλοί από εκείνους που ζητούν σήμερα από την Ελλάδα ενάρετη συμπεριφορά, επωφελήθηκαν από τα ελαττώματα της χώρας και αποκόμισαν κέρδη από το ελληνικό χρέος», συμπληρώνει ο Μπερσάνι. Πού είναι οι ανοικτοί ορίζοντες; Δηλαδή τώρα θα έχουμε ποινικοποίηση και του τραπεζικού κέρδους; Οι δανειστές θα μας δανείζουν κι εμείς θα τους ξεπληρώνουμε κατά το δοκούν; Μπορεί ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα να είναι βιώσιμο με τέτοιες απόψεις; Αυτή είναι η πρόταση για την ΕΕ;
Πρέπει να το κάνουμε σαφές ότι μόνοι μας μπήκαμε στην κρίση και μόνοι μας θα βγούμε -- στηριζόμενοι, βεβαίως, και στη γενναιόδωρη βοήθεια που μας έχουν ήδη προσφέρει οι ευρωπαίοι φορολογούμενοι. Δε θα μας βοηθήσει κανένα ευρωομόλογο, όπως προτείνει ο υποψήφιος των σοσιαλιστών στην Γαλλία, γιατί κάτι τέτοιο απλώς θα μας δώσει άλλη μια ευκαιρία να μην εφαρμόσουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Δεν «επιβάλλουμε στην Ελλάδα έναν αφόρητο ρυθμό λιτότητας, μια απο-ανάπτυξη που κανένας δεν μπορεί να ζήσει», κ. Κον Μπεντίτ. Το πρόγραμμα είναι αναγκαίο, γιατί μόνο με χαμηλότερους μισθούς θα έχουμε επιτέλους ανταγωνιστικότητα.
Δεν είναι βέβαια όλοι οι ξένοι κορόιδα. Ευτυχώς οι Φιλανδοί, οι Ολλανδοί, και ο πάντα αξιόπιστος Σόιμπλε εξηγούν γιατί το θέμα τώρα δεν είναι η δημοκρατική νομιμοποίηση. Λες και οι δημοκρατικές διαδικασίες μείωσαν ποτέ κρατικά ελλείμματα ή περιόρισαν έστω και ένα σπάταλο κράτος! Ευτυχώς λοιπόν οι δικοί μας --η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και άλλοι--, έχουν κάποια συμπαράσταση στη γενναία τοποθέτησή τους κατά των εκλογών πριν εξαντληθεί η θητεία της παρούσας Βουλής. Αλλά πολύ φοβόμαστε ότι αυτό δε φτάνει. Γι’ αυτό λοιπόν καλούμε για δράση, όχι «τώρα», αλλά αμέσως! Για να απομονωθούν οι ντόπιοι και ξένοι λαϊκιστές. Για να σηκώσουμε τα μανίκια και να σώσουμε την Ελλάδα.
Αμέσως!
