Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί σήμερα πάρα πολλοί
συνάδελφοι μπερδεύονται με τη συζήτηση για την πρόταση νόμου του ΣΥΡΙΖΑ. Είπαμε
ότι, επειδή η ανάγκη απρόσκοπτης λειτουργίας των ΑΕΙ κατά τη νέα ακαδημαϊκή
χρονιά είναι επιτακτική, θα πρέπει να προχωρήσουμε άμεσα
σε ένα μεταβατικού χαρακτήρα πλαίσιο με γνώμονα τη δημοκρατική λειτουργία των
ΑΕΙ. Κατά τη γνώμη μου, η κατάργηση του νόμου 4009/2011 πρέπει να γίνει και
τυπικά, αφού όλο αυτό το διάστημα που μεσολάβησε από την ψήφισή του έχει
δημιουργήσει ανυπέρβλητα προβλήματα και αντιδράσεις από την πανεπιστημιακή κοινότητα.
Ωστόσο, δεν
μπορούμε να μην εστιάσουμε και στις επιλογές του Υπουργείου Παιδείας για όλες
τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Το Υπουργείο εξακολουθεί να επιμένει στη
λανθασμένη συνταγή της λιτότητας, τη στιγμή που ακόμη και σήμερα το Διεθνές
Νομισματικό Ταμείο δηλώνει ότι δεν έγινε σωστή εκτίμηση για τις επιπτώσεις
αυτής της λιτότητας.
Μέσα σε αυτό το
πνεύμα λιτότητας λοιπόν, το
Υπουργείο Παιδείας προχώρησε σε συγχωνεύσεις και καταργήσεις πανεπιστημιακών
και τεχνολογικών ιδρυμάτων επιλεκτικά, ανάλογα με την πολιτική πίεση που
δέχτηκε από τοπικούς παράγοντες και βουλευτές, μέσω του Σχεδίου «Αθηνά».
Η λεγόμενη «διαβούλευση» με την
ακαδημαϊκή κοινότητα απαξιώθηκε πλήρως. Όπως αγνοήθηκε τελείως ακόμη και η
γνωμοδότηση της Αρχής Διασφάλισης της Ποιότητας στην Ανώτατη Εκπαίδευση για το
σχέδιο αναδιάρθρωσης του ακαδημαϊκού χάρτη της χώρας. Το περίφημο αυτό σχέδιο
κατέδειξε με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο την προχειρότητα και τη βιασύνη που
επέδειξε το Υπουργείο προκειμένου να προχωρήσει στην εφαρμογή μνημονιακών
μέτρων.
Δεν μπορούμε να
μην αναφερθούμε και στην καθυστέρηση έκδοσης των σχετικών Προεδρικών
Διαταγμάτων, για τα οποία στις 7 Μαρτίου είχε δηλωθεί από το Υπουργείο ότι από
την επόμενη εβδομάδα θα άρχιζε η κατάρτισή τους. Οι Πανελλαδικές Εξετάσεις
ξεκίνησαν και τελείωσαν χωρίς να γνωρίζουν οι υποψήφιοι επακριβώς τις σχολές
για τις οποίες κλήθηκαν να διαγωνιστούν. Και εδώ, βεβαίως, δεν μπορούμε να μην υπενθυμίσουμε
το καθεστώς που επέβαλε η Κυβέρνηση για την περίοδο των Πανελληνίων Εξετάσεων
στους καθηγητές. Επιστρατευμένοι, λοιπόν, οι καθηγητές κάτω από την απειλή της
απόλυσης, και μάλιστα προκαταβολικά, προτού πάρει απόφαση το πανελλαδικό τους
όργανο.
Η Συγκυβέρνηση,
και ειδικά το Υπουργείο Παιδείας, συνεχίζει να κινείται απειλητικά εναντίον των
δημοσίων υπαλλήλων, στο ίδιο πνεύμα λιτότητας που επιφέρει τον στραγγαλισμό των
εργασιακών δικαιωμάτων τους:
κινητικότητα υπαλλήλων, υποχρεωτικές μεταθέσεις, αύξηση του ωραρίου, που
θα σημάνει χιλιάδες θέσεις λιγότερες για τη δημόσια εκπαίδευση. Όσο δε για το
αντισυνταγματικό μέτρο της αυτοδίκαιης αργίας, μια αστική διαφορά μη επιδικασμένη
ή συμπεριφορά που δεν είναι αρεστή, αποτελούν τεκμήριο απομάκρυνσης οποιουδήποτε
δημοσίου υπαλλήλου από τη θέση του.
Ένα άλλο θέμα το
οποίο χρήζει ιδιαίτερης προσοχής από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων είναι το
εξής: Κατ’ επανάληψη έχουμε κληθεί να επικυρώσουμε παλαιότερες
συμφωνίες με διάφορες χώρες οι οποίες αφορούν ανταλλαγές, εκπαίδευση, κ.λπ. ενώ
υποκρύπτουν την απασχόληση φθηνού εργατικού δυναμικού στον τουρισμό και
ιδιαίτερα στα ξενοδοχεία. Ένα θέμα όμως που έχει καθαρά χαρακτήρα
επαγγελματικής εκπαίδευσης το Υπουργείο Παιδείας θεώρησε περιττό να το φέρει
στην Επιτροπή. Αναφέρομαι στο Μνημόνιο Συνεργασίας που υπέγραψε το Υπουργείο
Παιδείας με το αντίστοιχο Υπουργείο της Γερμανίας για τον εκσυγχρονισμό και τη
βελτίωση της ελκυστικότητας της επαγγελματικής εκπαίδευσης και κατάρτισης.
Κομβικό σημείο του Μνημονίου, η διττή εκπαίδευση, συνδυασμός δηλαδή εργασίας
και εκπαίδευσης, το πρότυπο σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης για όλες τις
εκπαιδευτικές βαθμίδες.
Τι άλλο δείχνει η
υπογραφή ενός τέτοιου Μνημονίου παρά τις πραγματικές προθέσεις της
τρικομματικής Κυβέρνησης να επεκτείνει με πλάγιο τρόπο τις μνημονιακές
δεσμεύσεις της χώρας στο πεδίο της εκπαίδευσης; Επιπλέον, με το εν λόγω Μνημόνιο
Συνεργασίας δεν μεθοδεύεται η μετακίνηση νέων παιδιών από την Ελλάδα για
φοίτηση σε επαγγελματικές σχολές της Γερμανίας και εκπαίδευσή τους στα πρότυπα
πολυεθνικών επιχειρήσεων γερμανικών συμφερόντων; Δεν καταδεικνύεται για ακόμη μια φορά η
πρόθεση της Κυβέρνησης να δημιουργήσει φθηνό, πλήρως εξειδικευμένο, ευέλικτο
και μετακινούμενο εργατικό δυναμικό;
Το συγκεκριμένο Μνημόνιο
είναι το «κοκαλάκι» που πέταξε η κ. Μέρκελ στην Ελλάδα: «Άνεργοι, ελάτε στη
Γερμανία να μάθετε τη γλώσσα και να βρείτε δουλειές». Και όλα αυτά μέσα από
κοινοτικά κονδύλια. Για ποιο λόγο δεν ήρθε αυτό το θέμα στην Επιτροπή και
έρχονται άλλες προτάσεις, ιδιωτών ‒τα
έχουμε δει στο παρελθόν‒, για να εγκαταστήσουν συστήματα ιδιωτικών συμφερόντων
στην εκπαίδευση;
