Παρέμβαση της Βουλευτού Νομού Ηλείας ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Έφης Γεωργοπούλου-Σαλτάρη στη συζήτηση επί του νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών – Τροπολογία για δακοκτονία (25 Απριλίου 2013)
Πολλά νομοσχέδια έχουν χαρακτηριστεί σε αυτήν τη Βουλή ως νομοσχέδια-«σκούπα», άλλα μεγαλύτερης και άλλα μικρότερης έκτασης. Δεν παύουν όμως να έχουν τον ίδιο στόχο: την ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση των εισοδημάτων, το πώς θα ανακαλύψουν οι κυβερνώντες τις μεγαλύτερες εκπτώσεις και ρυθμίσεις που θα βυθίζουν ακόμη περισσότερο τον κόσμο της εργασίας σε μεγαλύτερη ανασφάλεια και ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
Ακόμη, η συγκυβέρνηση έχει επιδοθεί σε έναν ατελείωτο αγώνα για το πώς θα καταφέρει να φύγουν από το Δημόσιο όλο και μεγαλύτερες κατηγορίες υπαλλήλων ‒ «διωκόμενους» ή «επίορκους» τους έχει ονομάσει. Κάποτε φάνταζε ανέκδοτο το «Μην πας σε διαδήλωση, γιατί θα απολυθείς». Τώρα έχουμε ένα καθεστώς που μας γυρνάει πενήντα και πλέον χρόνια πίσω.
Θα ήθελα να αναφερθώ στο άρθρο 2 της παρούσης προσθήκης του νομοσχεδίου «Ρυθμίσεις για την τροποποίηση και βελτίωση συνταξιοδοτικών, δημοσιονομικών, διοικητικών και λοιπών διατάξεων του Υπουργείου Οικονομικών» και να επισημάνω ότι υπάρχει ένα σοβαρό θέμα το οποίο απασχολεί όχι μόνο μια μικρή μερίδα αγροτών στον Νομό Ηλείας αλλά και ολόκληρη την κοινή γνώμη του νομού. Αφορά αγρότες οι οποίοι εργάστηκαν στην καταπολέμηση του δάκου της ελιάς καθ’ όλα νομότυπα, τηρώντας όλες τις προϋποθέσεις του προγράμματος και ολοκληρώνοντας επιτυχώς τη δολωματική δακοκτονία για το 2012. Ωστόσο, επειδή δεν τηρήθηκαν στο ακέραιο κάποιες τεχνικές και όχι ουσιαστικές διαδικασίες από πλευράς αρμόδιας υπηρεσίας, οι δικαιούχοι δεν πληρώθηκαν, όπως έγινε με όλους τους άλλους νομούς της χώρας.
Οι αγρότες δακοκτόνοι και οι τριακόσιες οικογένειες που ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο πρόγραμμα εμπαίζονταν από τον Σεπτέμβριο με αναβολές, καθυστερήσεις από υπηρεσία σε υπηρεσία και υποσχέσεις για μια τροπολογία που θα έμπαινε τη μια στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και την άλλη στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών, ενώ δεν θα υπήρχε πρόσθετη δαπάνη, για τον απλούστατο λόγο ότι η συγκεκριμένη πίστωση είχε εγκριθεί.
Όλη αυτή η αοριστολογία και η καθυστέρηση είχαν ως αποτέλεσμα, από μέρους των αγροτών, τις κατ’ επανάληψη δικαιολογημένες διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις και καταλήψεις της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας. Και, ενώ όλοι συμμερίζονταν τα δίκαια αιτήματά τους, το αποτέλεσμα ήταν να συλληφθούν από την Αστυνομία και να εκκρεμεί δίκη εις βάρος τους.
Στο παρόν άρθρο επισημαίνεται ότι στόχος είναι η απρόσκοπτη συνέχιση του προγράμματος δακοκτονίας για το 2013, ώστε να μην υπάρξουν δυσμενείς επιπτώσεις στην παραγωγή ποιοτικού ελαιολάδου. Όμως, οι δραματικές οριζόντιες περικοπές για τη φετινή χρονιά στις πιστώσεις, στο εποχικό προσωπικό και στο κόστος της αγοράς φυτοφαρμάκων σίγουρα θα καταδικάσουν το μεγαλύτερο μέρος του Νομού Ηλείας σε υποβάθμιση της παραγωγής και της ποιότητας του ελαιολάδου, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στο εισόδημα των παραγωγών.
Θα θέλαμε για άλλη μια φορά να ληφθεί υπ’ όψιν, γιατί πραγματικά είναι ένας νομός ο οποίος πλήττεται κατ’ επανάληψη και κατ’ εξακολούθηση.
Πολλά νομοσχέδια έχουν χαρακτηριστεί σε αυτήν τη Βουλή ως νομοσχέδια-«σκούπα», άλλα μεγαλύτερης και άλλα μικρότερης έκτασης. Δεν παύουν όμως να έχουν τον ίδιο στόχο: την ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση των εισοδημάτων, το πώς θα ανακαλύψουν οι κυβερνώντες τις μεγαλύτερες εκπτώσεις και ρυθμίσεις που θα βυθίζουν ακόμη περισσότερο τον κόσμο της εργασίας σε μεγαλύτερη ανασφάλεια και ελαστικές εργασιακές σχέσεις.
Ακόμη, η συγκυβέρνηση έχει επιδοθεί σε έναν ατελείωτο αγώνα για το πώς θα καταφέρει να φύγουν από το Δημόσιο όλο και μεγαλύτερες κατηγορίες υπαλλήλων ‒ «διωκόμενους» ή «επίορκους» τους έχει ονομάσει. Κάποτε φάνταζε ανέκδοτο το «Μην πας σε διαδήλωση, γιατί θα απολυθείς». Τώρα έχουμε ένα καθεστώς που μας γυρνάει πενήντα και πλέον χρόνια πίσω.
Θα ήθελα να αναφερθώ στο άρθρο 2 της παρούσης προσθήκης του νομοσχεδίου «Ρυθμίσεις για την τροποποίηση και βελτίωση συνταξιοδοτικών, δημοσιονομικών, διοικητικών και λοιπών διατάξεων του Υπουργείου Οικονομικών» και να επισημάνω ότι υπάρχει ένα σοβαρό θέμα το οποίο απασχολεί όχι μόνο μια μικρή μερίδα αγροτών στον Νομό Ηλείας αλλά και ολόκληρη την κοινή γνώμη του νομού. Αφορά αγρότες οι οποίοι εργάστηκαν στην καταπολέμηση του δάκου της ελιάς καθ’ όλα νομότυπα, τηρώντας όλες τις προϋποθέσεις του προγράμματος και ολοκληρώνοντας επιτυχώς τη δολωματική δακοκτονία για το 2012. Ωστόσο, επειδή δεν τηρήθηκαν στο ακέραιο κάποιες τεχνικές και όχι ουσιαστικές διαδικασίες από πλευράς αρμόδιας υπηρεσίας, οι δικαιούχοι δεν πληρώθηκαν, όπως έγινε με όλους τους άλλους νομούς της χώρας.
Οι αγρότες δακοκτόνοι και οι τριακόσιες οικογένειες που ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο πρόγραμμα εμπαίζονταν από τον Σεπτέμβριο με αναβολές, καθυστερήσεις από υπηρεσία σε υπηρεσία και υποσχέσεις για μια τροπολογία που θα έμπαινε τη μια στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και την άλλη στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών, ενώ δεν θα υπήρχε πρόσθετη δαπάνη, για τον απλούστατο λόγο ότι η συγκεκριμένη πίστωση είχε εγκριθεί.
Όλη αυτή η αοριστολογία και η καθυστέρηση είχαν ως αποτέλεσμα, από μέρους των αγροτών, τις κατ’ επανάληψη δικαιολογημένες διαμαρτυρίες, συγκεντρώσεις και καταλήψεις της Περιφερειακής Ενότητας Ηλείας. Και, ενώ όλοι συμμερίζονταν τα δίκαια αιτήματά τους, το αποτέλεσμα ήταν να συλληφθούν από την Αστυνομία και να εκκρεμεί δίκη εις βάρος τους.
Στο παρόν άρθρο επισημαίνεται ότι στόχος είναι η απρόσκοπτη συνέχιση του προγράμματος δακοκτονίας για το 2013, ώστε να μην υπάρξουν δυσμενείς επιπτώσεις στην παραγωγή ποιοτικού ελαιολάδου. Όμως, οι δραματικές οριζόντιες περικοπές για τη φετινή χρονιά στις πιστώσεις, στο εποχικό προσωπικό και στο κόστος της αγοράς φυτοφαρμάκων σίγουρα θα καταδικάσουν το μεγαλύτερο μέρος του Νομού Ηλείας σε υποβάθμιση της παραγωγής και της ποιότητας του ελαιολάδου, με ανυπολόγιστες επιπτώσεις στο εισόδημα των παραγωγών.
Θα θέλαμε για άλλη μια φορά να ληφθεί υπ’ όψιν, γιατί πραγματικά είναι ένας νομός ο οποίος πλήττεται κατ’ επανάληψη και κατ’ εξακολούθηση.
