Είναι γεγονός ότι στο υπό συζήτηση σχέδιο
νόμου, όπως ονομάζεται «Άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας χώρου παραστάσεων –
Άδεια παράστασης», περιλαμβάνονται φλέγοντα και αντικειμενικά ζητήματα για
εργαζόμενους και επιχειρηματίες σημαντικότατων κλάδων του πολιτισμού. Τα
ζητήματα είναι φλέγοντα, γιατί έχουν προκύψει όλη την προηγούμενη περίοδο μια σειρά
από εμπόδια για τη διεξαγωγή θεατρικών, χορευτικών, μουσικών παραστάσεων και
άλλων οπτικοακουστικών δρώμενων σε χώρους συνάθροισης κοινού, χωρίς την
προβλεπόμενη άδεια από το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο. Τα ζητήματα είναι
αντικειμενικά, γιατί τα εν λόγω εμπόδια πηγάζουν από ένα νομοθετικό πλαίσιο
ιστορικά ξεπερασμένο. Επίσης, είναι αντικειμενικά, γιατί βιώνουμε την τελευταία
εξαετία μια μακρά περίοδο οικονομικής κρίσης και ανεργίας τρομακτικών
διαστάσεων. Στους κλάδους του θεάματος και του πολιτισμού η ανεργία και η
μερική απασχόληση έχουν λάβει σχεδόν καθολικό χαρακτήρα. Το υφιστάμενο
νομοθετικό πλαίσιο για τα θέατρα, όπως προανέφερα, είναι ιστορικά πλήρως ξεπερασμένο,
διότι έχει μεταβληθεί σημαντικά το πολεοδομικό καθεστώς, το εμπορικό δίκαιο, το
εργατικό δίκαιο, η κοινωνική κατάσταση, ακόμα και το ίδιο το πολίτευμα από το
1937. Σε κάθε κοινωνικό σχηματισμό είναι αδιανόητο και σε αναντιστοιχία με την
κοινή λογική να διατηρούνται σε ισχύ νόμοι που δεν μπορούν ισόρροπα να
εναρμονιστούν με τέτοιου χαρακτήρα και έκτασης μεταβολές. Βεβαίως, είναι βασική μας αρχή ότι
κάθε νομοθετική πρωτοβουλία πριν έρθει προς επικύρωση πρέπει να έχει λάβει
σοβαρά υπόψη τις θέσεις και επεξεργασίες των μελών – φορέων, συλλογικοτήτων της
κοινωνίας, που επηρεάζει άμεσα και ότι η εν λόγω διαδικασία είναι ο πιοσίγουρος
δημοκρατικά τρόπος, ώστε κάθε νόμος να μην μένει στα χαρτιά ή να μην λειτουργεί
έξω και ενάντια των σύγχρονων αναγκών της κοινωνίας. Ωστόσο, επειδή ο χρόνος
πιέζει όπως αναφέρθηκε και από άλλους συναδέλφους και από τον κ. Υπουργό η
διαβούλευση στην οποία έπρεπε να είχε γίνει στην Επιτροπή φαίνεται ότι θα καθυστερούσε
όλη τη διαδικασία οπότε προς το παρόν το παραβλέπουμε επειδή ακριβώς υπάρχει
αυτή η επείγουσα ψήφιση του νομοσχεδίου. Για μας το ζητούμενο είναι η
διαμόρφωση ενός νομοθετικού χάρτη που θα απλώνει τη καλλιτεχνική έκφραση και
δημιουργία σε όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο από το ένα άκρο της χώρας μέχρι
το άλλο. Άλλωστε αυτό ήδη συμβαίνει τα τελευταία χρόνια σε πλήθος πρωτότυπων
χώρων πέρα από τους συμβατικά οριζόμενους. Ζητούμενο επίσης είναι η σύννομη και
ολοκληρωμένη παροχή συνθηκών ασφαλείας για τους καλλιτέχνες και τους θεατές.
Στην εποχή της χρεοκοπίας του μοντέλου του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα μας
εμείς επιδιώκουμε να διαμορφωθεί ένα αντίβαρο στην κοινωνική απομόνωση και τον ατομισμό
κάτι που συνεπάγεται την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη παρουσία της τέχνης σε όσο
το δυνατό περισσότερους χώρους. Οι συνδικαλιστικοί φορείς των εργαζομένων όλων
των κλάδων στο χώρο του θεάματος με ωριμότητα και αγωνιστικότητα έχουν συμβάλει
τα μέγιστα με τις προτάσεις τους και τους αγώνες τους, ώστε πλέον να
αντιστοιχηθεί το νομοθετικό πλαίσιο στη σημερινή ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα.
Αυτό πρέπει να αναγνωριστεί από την πολιτεία και να αναβαθμιστεί λειτουργικά
στο άμεσο μέλλον.
Θα τοποθετηθούμε διεξοδικά επί των άρθρων
στην επόμενη συζήτηση στην επιτροπή, εισαγωγικά μόνο θα ήθελα να αναφέρω ότι
στο σχέδιο νόμου εισάγεται για πρώτη φορά ο όρος άδεια παράστασης που αφορά τη
δυνατότητα πραγματοποίησης εκδηλώσεων σε χώρους που έχουν διαφορετική χρήση.
Επειδή είναι ένας καινούργιος όρος πρέπει να εστιάσουμε στα πεδία εφαρμογής του
ώστε να οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Με βάση αυτό θα ήταν εύλογο να
εξεταστεί το ζήτημα που αφορά την υποβολή στην αρμόδια αρχή υπεύθυνης δήλωσης
για παραστάσεις με μέγιστο πληθυσμό 50 ατόμων αποκλειστικά από τον υπεύθυνο της
παράστασης. Αυτό πρέπει να αφορά και τους ιδιοκτήτες του χώρου όπου διεξάγονται
οι παραστάσεις, αποκλειστικά βέβαια στο πεδίο των δικών τους υποχρεώσεων. Ουσιαστικά
ο καθένας ξεχωριστά και υπεύθυνα να αναλαμβάνει το δικό του μερίδιο ευθυνών και
όχι να το επωμίζεται αποκλειστικά ο υπεύθυνος της παράστασης. Επίσης στέκομαι
στο ζήτημα της οριζόντιας επιβολής του προστίμου της τάξης των 300 € που θα
εισπράττεται από τον εκάστοτε δήμο σε περίπτωση υποτροπής. Δεν αναφέρομαι
καθόλου στο ζήτημα των φορέων του ελέγχου για την τήρηση νομιμότητας καθώς θα
τον υλοποιούν είτε η ΕΛΑΣ είτε η υπηρεσία δόμησης, είτε η πυροσβεστική
υπηρεσία, αλλά επαναλαμβάνω στον οριζόντιο χαρακτήρα αυτού. Συγκριτικά το
πρόστιμο καταλήγει να είναι υψηλό για αυτούς που είναι οικονομικά ασθενέστεροι
και απειροελάχιστο για αυτούς που έχουν την οικονομική επιφάνεια και που ήδη
δραστηριοποιούνται ή θα δραστηριοποιηθούν στον εν λόγω τομέα. Γενικά όπου δε
λαμβάνονται υπόψη σε διοικητικές κυρώσεις οι πραγματικές οικονομικές
δυνατότητες όσων δυνητικά αφορούν και τελικά καταλήγουμε να εξυπηρετείται ο
οικονομικά ισχυρότερος δεν μας βρίσκει σύμφωνους.
Δεν θα αναφερθώ περαιτέρω σε άλλα ζητήματα,
καθώς θα κάνουμε διεξοδική ανάλυση όπως είπαμε στην επόμενη επεξεργασία. Θέλω
να θέσω ένα ζήτημα τέλος ότι επειδή τίθεται θέμα συγκρότησης επιτροπής το
αμέσως επόμενο διάστημα για την περαιτέρω επανεξέταση των θεμάτων που
καταπιάνεται η προς επικύρωση νομοθετική ρύθμιση αντιλαμβανόμαστε ότι μόλις
τώρα ξεκινά η συζήτηση για την πραγματική σύνταξη και ψήφιση ενός ολοκληρωμένου
νομοθετικού πλαισίου που θα πατάει στη σημερινή σύνθετη και δύσκολη
πραγματικότητα.
