Στις 17 Δεκεμβρίου 2013 κατατέθηκε προς
διαβούλευση (μόνο για τρεις ημέρες) το
σχέδιο νόμου για τη ρύθμιση θεμάτων του Ανεξάρτητου Διαχειριστή Μεταφοράς
Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΔΜΗΕ) Α.Ε.. Με το εν λόγω νομοσχέδιο η ΔΕΗ πωλεί το 66% των μετοχών σε ιδιωτικά
συμφέροντα και επί της ουσίας αποξενώνεται από τον έλεγχο της μεταφοράς του
ηλεκτρισμού σε όλη την Επικράτεια.
Από τον καθένα μας γίνεται αντιληπτό
η μεγάλη εθνική και οικονομική σημασία του να υπάρχει δημόσιων συμφερόντων
εθνικό σύμπλεγμα στην παραγωγή και μεταφορά της ηλεκτρικής ενέργειας, όπως αντιληπτό γίνεται και το μέγεθος των
επιπτώσεων από τη μεταβίβαση της
κυριότητας του εθνικού συστήματος μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας σε ιδιώτες από
τα παρακάτω στοιχεία:
Η ΔΕΗ Α.Ε. δραστηριοποιείται ως Παραγωγός
και είναι ο κύριος Προμηθευτής ηλεκτρικής ενέργειας με το Ελληνικό Δημόσιο να
κατέχει το 51,12% των μετοχώντης.
Παράγει σχεδόν το 50% της ηλεκτρικής της
παραγωγής από λιγνίτη είναι2ος
μεγαλύτερος παραγωγός ηλεκτρικής ενέργειας από λιγνίτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Προμηθεύει περίπου το 98% της καταναλισκόμενης ηλεκτρικής ενέργειας και σύμφωνα
με την ελληνική νομοθεσία (ν. 4001/2011) παραμένει στην ιδιοκτησία της το
δίκτυο διανομής συνολικού μήκους 217.000 χλμ.. Στον ΑΔΜΗΕ Α.Ε. μεταβιβάζεται η κυριότητα του εθνικού συστήματος μεταφοράς
ηλεκτρικής ενέργειας μήκους 11.650 χλμ. και έχει την ευθύνη της διαχείρισης,
λειτουργίας, ανάπτυξης και συντήρησης του Ελληνικού Συστήματος Μεταφοράς
Ηλεκτρικής Ενέργειας και των διασυνδέσεών του.
Στο νομοσχέδιο περιγράφεται το σχήμα
του ιδιοκτησιακού διαχωρισμού της ΑΔΜΗΕ Α.Ε. από τη ΔΕΗ Α.Ε.. Αυτός ο
διαχωρισμός συντελείται μέσω της πώλησης από τη ΔΕΗ Α.Ε. ποσοστού 66% του
μετοχικού κεφαλαίου της ΑΔΜΗΕ Α.Ε. σε επενδυτή και της απόκτησης από το Ελληνικό
Δημόσιο ποσοστού 34%.
Απόκτηση
από το Ελληνικό Δημόσιο του 34% σημαίνει
ότι όχι μόνο δεν περιμένει έσοδα από την παράδοση του Ελληνικού Συστήματος
Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας σε πολυεθνικά οικονομικά και γεωπολιτικά
συμφέροντα, αλλά θα πρέπει να καταβάλει και σημαντικό αντίτιμο γι’ αυτό στη ΔΕΗ.
Βέβαια το Ελληνικό Δημόσιο θα αγνοήσει πιθανότατα αυτή του την υποχρέωση στην
ΔΕΗ, ζημιώνοντάς την περαιτέρω.
Επισημαίνεται ότι οι δαπάνες του ΑΔΜΗΕ
καλύπτονται εξ ολοκλήρου από τους καταναλωτές, μέσω των λογαριασμών του
ρεύματος. Επομένως, η πώληση της κυριότητας δεν θα επιφέρει κάποια ελάφρυνση
στους λογαριασμούς του ρεύματος. Ακριβώς το αντίθετο. Το επιτόκιο απόδοσης από
8% θα ανέλθει σύμφωνα με πληροφορίες στο 11-13% για να προσελκύσει περισσότερους επενδυτές, υπό την
έννοια ότι αναγνωρίζονται οι κίνδυνοι (ρίσκα) που υπάρχουν στην ελληνική
οικονομία, και άρα τους παρέχεται μία μεγαλύτερη απόδοση επί των εσόδων της
εταιρείας.
H ενδεχόμενη
πώληση είναι επίσης αρκετά επικίνδυνη για τη διασφάλιση του εργασιακού
μέλλοντος των εργαζομένων στον ΑΔΜΗΕ και της βιωσιμότητας των μικρών ελληνικών
εργοληπτικών, βιομηχανικών και μεταφορικών εταιρειών που συνεργάζονται με αυτόν
καθώς απουσιάζει παντελώς στο Ν/Σ οποιαδήποτε
αναφορά σε αυτούς.
Άρα το δημόσιο συμφέρον (σε επίπεδο
κρατικού προϋπολογισμού), το κοινωνικό συμφέρον (σε επίπεδο χρεώσεων και
εργαζομένων) και το εθνικό συμφέρον (σε επίπεδο υποδομών, εθνικής άμυνας και
ανεξαρτησίας) υποβαθμίζονται στο όνομα της προσέλκυσης «επενδύσεων».
Πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής
Επιτροπής για την Ενέργεια αναφέρει ότι η Ευρώπη καταναλώνει όλο και
περισσότερη ενέργεια με αποτέλεσμα να εισάγει όλο και περισσότερη. Η ενεργειακή
εξάρτηση της Ε.Ε. έχει επιπτώσεις στην οικονομία της. Αγοράζει πετρέλαιο από
τις χώρες του ΟΠΕΚ (Οργανισμός Πετρελαιοεξαγωγικών Κρατών) και τη Ρωσία, και φυσικό
αέριο από τη Ρωσία, τη Νορβηγία και την Αλγερία. Αυτό σημαίνει απώλεια πλούτου
για την Ευρώπη ύψους άνω των 350 δισ. ευρώ ετησίως, η οποία αυξάνεται συνεχώς.
Ως λύση αναφέρεται στην εν λόγω μελέτη η διαφοροποίηση των ενεργειακών της
πηγών και των διαύλων του ενεργειακού της εφοδιασμού.
Γνωρίζοντας η κυβέρνηση τον παραπάνω
σχεδιασμό στα πλαίσια της Ε.Ε είναι αδιανόητο ότι κρίνει σκόπιμο να παραχωρήσει
όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα στην ενέργεια σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Έχω κατ’ επανάληψη τονίσει στις ομιλίες μου
στη Βουλή, στις συζητήσεις για τον Προϋπολογισμό και για τις συμβάσεις παραχώρησης
των αυτοκινητοδρόμων, ότι η
κυβέρνηση έχοντας σα στόχο την αύξηση
των επενδύσεων από 3% σε 5,1% προχωρά στις αποικιοκρατικού χαρακτήρα συμφωνίες
για την υλοποίηση των αυτοκινητοδρόμων και την πώληση των ενεργειακών δικτύων
της χώρας. Επιδιώκει την εικονική καταγραφή αυξανόμενων επενδύσεων για το 2014
και επομένως την παράταση του πολιτικού της χρόνου ώστε να συνεχίσει να
εφαρμόζει τη νεοφιλελεύθερη και καταστροφική προσαρμογή της ελληνικής
οικονομίας.
Η μνημονιακή διαχείριση Σαμαρά –
Βενιζέλου προσπαθεί μέσα από την πώληση της ραχοκοκαλιάς της ηλεκτρικής
βιομηχανίας της χώρας (καθώς συνδέει τις μονάδες ηλεκτροπαραγωγής με τους
Υδροηλεκτρικούς Σταθμούς διανομής και τον τελικό καταναλωτή) να εμποδίσει ακόμη
περισσότερο την δυνατότητα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Προσπαθώντας να κερδίσει πολιτικό χρόνο
δυσκολεύει κάθε μέρα και περισσότερο την ανακούφιση της ελληνικής κοινωνίας
μέσα από την επερχόμενη δημοκρατική ανατροπή.
Η εν λόγω νομοθετική κίνηση της
κυβέρνησης αποτελεί την ουσία του μείγματος της υποτελούς και αντιαναπτυξιακής
διαχείρισης, εντός των μνημονίων, με την παραχώρηση μέσω ενός οικονομικού
ανταλλάγματος αποικιακού χαρακτήρα (εφόσον παρέχει διασφαλισμένη απόδοση
επιτοκίου στον ιδιώτη 11-13%) των
εθνικών δικτύων ηλεκτρισμού. Αυτό σε συνδυασμό με την πώληση – μεταβίβαση του
ΔΕΣΦΑ (της εταιρείας που διαχειρίζεται το δίκτυο φυσικού αερίου) στην εταιρεία
Socar του Αζερμπαϊτζάν με τους Αζέρους να διαδραματίζουν κομβικό ρόλο – μαζί με
τους μετόχους του ΣαχΝτενίζ – για την επιλογή του αγωγού TAP, σημαίνει παραχώρηση
της εθνικής κυριαρχίας της χώρας. Σημαίνει ότι
επιφυλάσσουν και επίσημα στο μέλλον για την Ελλάδα
τον ρόλο ενός φτηνού και ευέλικτου διαμετακομιστικού κέντρου ιδιοκτησίας ξένων
πολυεθνικών και ντόπιων προθύμων επιχειρηματιών, για την αγορά φυσικού αερίου
και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας της ευρύτερης περιοχής της Νοτιοανατολικής
Ευρώπης και ένα τουριστικό πέρασμα ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν στο
διεθνές περιβάλλον.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απειλεί
κανένα επενδυτή όπως ακούγεται από τους υποστηρικτές του μνημονίου. Άλλωστε
επένδυση είναι η δημιουργία κεφαλαιουχικού εξοπλισμού και όχι η απόκτηση από
τρίτους των ήδη υφιστάμενων υποδομών εθνικής σημασίας, δηλαδή το ξεπούλημα και
η απώλεια εθνικών πόρων. Τέτοιους ψευτοεπενδυτές-σωτήρες τους έχουμε πληρώσει
πολύ ακριβά και τους έχουμε δανείσει-χαρίσει δισεκατομμύρια με αποτέλεσμα τη
χρεωκοπία της οικονομίας μας.
Ο ελληνικός λαός όμως δεν θα ανεχθεί άλλο να
βλέπει να μετατρέπεται κάθε μέρα η χώρα μας, όλο και περισσότερο, σε μία
Αποικία Χρέους και κέντρο αναξιοπιστίας και θα αποτρέψει μέσα από τους αγώνες
του την εφαρμογή αυτών των σχεδίων για
ξεπούλημα των νευραλγικών τομέων της οικονομίας μας.
